شعر در این بن بست (دهانت را می بویند …) | احمد شاملو

در این مقاله، متن، تحلیل، معنی و دکلمه شعر در این بن بست (دهانت را می بویند …) از احمد شاملو با صدای زیبا و دلنشین استاد محمدعلی حسینیان ، بنیانگذار آموزش سخنوری حرفه ای و فن بیان در کشور را می شنویم.

دکلمه شعر نو یکی از مهمترین و موثرترین تمرین های فن بیان برای آموزش لحن در فن بیان است. برای رسیدن به لحن درست و دقیق در فن بیان، این تمرین می تواند سخن آموزان و هنرجویان فن بیان و سخنرانی را با چالش های جدی فن بیان و تکنیک های لحن روبرو کند.

همچنین می توانید به مقاله و ویدئوی تمرین دکلمه شعر نو برای آشنایی بیشتر با آموزش دکلمه مراجعه کنید.

آنچه در ادامه مقاله می خوانید:

1- فایل صوتی دکلمه شعر  با صدای استاد حسین زند

2- فایل صوتی دکلمه شعر  با صدای احمد شاملو

3- ویدیوی دکلمه شعر 

4- متن شعر 

5- معنی لغات شعر 

دکلمه شعر

دانلود فایل صوتی دکلمه شعر در این بن بست (دهانت را می بویند…) با صدای استاد حسین زند

دانلود فایل صوتی دکلمه شعر در این بن بست (دهانت را می بویند…) با صدای احمد شاملو

کلیپ دکلمه شعر در این بن بست (دهانت را می بویند…)

متن شعر در این بن بست (دهانت را می بویند…)

دهانت را می‌بویند
مبادا که گفته باشی دوستت می‌دارم.
دلت را می‌بویند
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین

و عشق را
کنارِ تیرکِ¹ راهْبَنْد²
تازیانه می‌زنند.

عشق را در پستویِ خانهْ نهان باید کرد

در این بُن‌بستِ کج‌وپیچِ سرما
آتش را
به سوخت‌بارِ³ سرود و شعر
فروزان⁴ می‌دارند.
به اندیشیدنْ خطر مکن.
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
آن که بر دَر می‌کوبد شباهنگام
به کُشتنِ چراغ آمده است.

نور را در پستویِ خانهْ نهان باید کرد

آنَکْ قَصّابانند
بر گُذَرگاه‌ها مستقر
با کُنده⁵ و ساتوری⁶ خون‌آلود
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
و تبسم را بر لب‌ها جرّاحی می‌کنند
و ترانه را بر دهان.

شوق را در پستویِ خانه نهان باید کرد

کبابِ قناری⁷
بر آتشِ سوسن⁸ و یاس⁹
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
ابلیسِ¹⁰ پیروزْمست¹¹
سورِ¹² عزایِ ما را بر سفره نشسته است.

خدا را در پستویِ خانه نهان باید کرد

 احمد شاملو – 31 تیرِ ۱۳۵۸

معنی لغات شعر

1- تیرک/tirak/: دیرک، ستون چوبی . تیرکوچک

2- راه بند[ ب َ ]: کسی یا چیزی که راه را مسدود کند. سرراه گیرنده . مانع عبورشونده

3- سوخت بار: بار سوخت . محموله سوخت . توشه سوخت

4- فروزان/foruzān/: تابان؛ درخشان ، درخشنده، روشن، منور، نورانی،

5- کنده: ]ک ُ دَ / دِ ] هر چوب گنده ٔ بزرگ را گویند عموماً . هر چوب سطبر و بزرگ . چوب بزرگ و سطبر.

6- ساتور: ابزاری آهنی و پهن و دسته دار شبیه کارد.

7- قناری: قناری پرنده آوازه خوانی است که نشان شادی و سرور است و کباب قناری کنایه از از بین بردن صدای شادی و آواز و سرود است.

8- سوسن/susan/: سوسن گلی است به رنگ های گوناگون که زیباترین آن سوسن سفید است. سوسن را از نظر آزادگی به ستاره ناهید، ایزدبانوی آب ها مربوط دانست هاند و به آن صفت آزاد بخشیده اند. در نمادهای دینی و هنری سوسن نشان پاکی است در اسطوره های ایرانی، از گل سوسن به عنوان یکی از نماد های آناهیتا نام برده می شود و جنبه هایی چون پاکی و آزادگی که مربوط به این ایزدبانو است، به آن منتسب می شود.

9- یاس: به رنگ سپید است و در فصل بهار و در اواخر اردیبهشت می روید.در کتاب پهلوی «بندهش» آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها یاسمن سپید، گل ویژه بهمن معرفی شده و آمده است. در ادب فارسی، یاسمن سفید گلی خوشبوی و زیبا با گلبرگ‌های سپید است؛ از این روی مَثَلی از هر چیز به غایت سفید است، چنان که منوچهری گوید:
وان قطره باران که بر افتد به سَمن‌برگ
چون نقطه سفید آب بود از بر طومار
در ادب فارسی، شاعران پارسی‌گوی بارها روی و رخسار و سر و سینه و اندام سپید دلدار را به یاسمن سپید تشبیه نموده‌اند. در سخن سعدی شیرازی، سپیدی یاسمن در تقابل با سرخی گل‌های ریز و سرخ رنگ درخت ارغوان چنین آمده است:
خوش بود عیش با شکر دهنی
ارغوان روی، یاسمن بدنی
نظامی گنجوی نیز در هفت پیکر، این تقابل سرخی ارغوان و سپیدی یاسمن را چنین به کار می‌برد:
ارغوان و سمن برابر دید
رایتی برکشیده سرخ و سپید

10- ابلیس/’eblis/: در ادیان سامی، موجودی که باعث رانده شدن آدم و حوا از بهشت شد؛ مظهر شر و بدی که انسان را گمراه می‌کند . اهریمن، دیو، شیطان

11- پیروزمست: مست پیروزی، شادمان از پیروزی

12- سور: بزم، جشن، عروسی، عیش، میهمانی ≠ عزا، ماتم

نویسنده: دکتر زند