خواجه شمسُ‌الدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی (۷۲۷ هجری قمری / ۱۳۲۵ میلادی – ۷۹۲ هجری قمری / ۱۳۹۰ میلادی) مشهور به لِسانُ‌الْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسانُ‌الْعُرَفا و ناظِمُ‌الاُولیاء، شاعر فارسی‌زبانِ سدهٔ هشتم ه.ق شیراز است. بیش‌تر شعرهای او غزل است. مشهور است که حافظ به شیوهٔ سخن‌پردازی خواجوی کرمانی گرویده و همانندیِ سخنش با شعرِ خواجو مشهور است. حافظ را از مهم‌ترین اثرگذاران بر شاعرانِ فارسی‌زبانِ پس از خود می‌شناسند. در سده‌های هجدهم و نوزدهم میلادی اشعار او را به زبان‌های اروپایی نیز ترجمه کردند و نامش به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت. هر سال در ۲۰ مهر مراسم بزرگداشت حافظ در آرامگاهش در شیراز با حضور پژوهشگرانی از اقصا نقاط دنیا برگزار می‌گردد. در تقویم رسمی ایران ۲۰ مهر را روز بزرگداشت حافظ نامیده‌اند.
غزل 20 حافظ: روزه یک سو شد و عید آمد و دل ها برخاست
آموزش لحن دکلمه مشاوره رایگان فن بیان نقشه راه فن بیان . . غزل 20 حافظ با روزه یک سو شد و عید آمد و دل ها برخاست آغاز می شود. وزن روزه یکسو شد و عید آمد ، فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف) می باشد. حافظ این غزل را به همراه دو غزل دیگر که با مطلع ساقیا آمدن عید مبارک بادت و ساقی بیار باده که ماه صیام رفت، هر سه را به مناسبت ماه رمضان گفته است. در ادامه می توانید متن کامل غزل و همچنین معنی لغات و شرح و تفسیر [ادامه مطلب]
