آکادمی فن بیان

آموزش لحن دکلمه	مشاوره رایگان فن بیان	نقشه راه فن بیان

.

.
غزل 277 حافظ با فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش آغاز می شود. وزن فکر بلبل همه آن است ، فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فع لن (بحر رمل مثمن مخبون اصلم) می باشد. در ادامه می توانید متن کامل غزل و همچنین معنی لغات و شرح و تفسیر ابیات را مشاهده کنید. در شرح و تفسیر از کتاب شرح سودی بوسنوی ، شرح حافظ دکتر خطیب رهبر، دکتر عبدالحسین جلالیان و شرح شوق دکتر حمیدیان بهره گرفته شده است. ضمنا می توانید از فایل pdf متن، معنی و تفسیر غزل 277 حافظ استفاده کنید.

آنچه در ادامه می خوانید:

1- متن غزل

2- دکلمه غزل

3- شرح و تفسیر غزل

4- معنی غزل و لغات

متن غزل 277 حافظ

دکلمه غزل 277 حافظ

دکلمه غزل فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش با صدای استاد حسین زند

شرح و تفسیر غزل 277 حافظ

بلبل: [ بُ بُ ] کنایه از عاشق است

گل: [ گُ ] کنایه از معشوق است

شد: [ شُ ] فعل ماضی سوم شخص و به جای خواهد شد به کار رفته

چون: چگونه

عشوه: [ عِ وَ / وِ ] ناز و کرشمه . فریب و نیرنگ

معنی بیت: به رغم اینکه همۀ فکر و ذکرِ عاشق این است که چگونه معشوق را به دست آورده است و وصال یار را تمام شده می انگارد، معشوق در اندیشۀ فریب و نیرنگ است.

دلربایی: [ دِ رُ ] محبوب بودن، معشوق بودن

خواجه: [خوا / خا جَ / جِ ] معظم .  سید. آقا. بزرگ . در دوران حافظ به وزیر خواجه و به وزیر اعظم خواجه بزرگ می گفتند

معنی بیت: یار و معشوق بودن فقط به معنای عاشق کشی و زجرکش کردن عاشق نیست، بزرگی و مهتری شایسته کسی است که به فکر زیردستانش باشد و غم آن ها را بخورد.

جای آن است: زمان آن فرارسیده است

لعل: [ لَ ] شراب قرمز . لب معشوق

خون موج زند در دل لعل: اشاره به جوشیدن و غل زدن شراب دارد

تغابن : [ ت َ ب ُ ] یکدیگر را در زیان افکندن و به زیان یکدیگر را فریفتن || زیانکاری

خزف: [ خَ زَ ] سُفال

می شکند بازارش: مایه کسادی بازارش می شود . بازارش را از سکه می اندازد

معنی بیت: زمان آن فرا رسیده است که دل معشوق دریای خون شود از اینکه بی قدران و زشت رویان، ارزش و قدر و اعتبار پیدا کرده اند و بازارش را از سکه انداخته اند.

فیض: [ فَ / فِ ] عطا و بخشش . لبالب رفتن آب رودخانه

قول و غزل: [ قَ / قُو لُ غَ زَ ] کلام آهنگین و شعر و ترانه و سرود . دو اصطلاح در موسیقی است

تعبیه: آماده کردن، آراستن

معنی بیت: سبب و علت این همه ترنمات و سرود و آوازِ بلبل، عشقِ گُل است که اگر گل نبود، پرندگانِ آوازه خوان همه خاموش بودند. سلمان هم بیتی با همین مضمون دارد که: جان نیاید در نشاط الا که بر بوی حبیب / تا گل رنگین نیابد خوش ننالد عندلیب

بر حذر باش: [ بَ حَ ذَ ] دوری کن

معنی بیت: ای کسی که از کوچۀ یارِ ما گذر می کنی و آهنگ و قصد رقابت با ما را داری، بترس و مراقب باش که دیوار این کوچه سرشکن است و این لقمه، اندازۀ دهان تو نیست. سعدی هم بیتی با همین مضمون دارد که: خانۀ یار سنگدل این است / هر که سر می زند به دیوارش

سفرکرده: [ سَ فَ کَ دَ / دِ ] مسافر

صد قافله دل: صد کاروان که بار آن دل باشد . مضاف و مضاف الیه است

معنی بیت: خدایا، آن یار سفرکرده که باندازه صد کاروان، دل دوستدارانش، بدرقۀ راهش است را هر کجا هست صحیح و سلامت بدار

عافیت: [ یَ ] صحت . سلامت . تندرستی

جانب: [ نِ ] طرف، سو

معنی بیت: ای دل هر چند امن و امان و سلامت و صحت را می پسندی و از بلا دوری می کنی، ولی بدان که عشق ورزی با همه رنج و محنت و خطراتش، عزیز و گرامی است، پس عاشقی و عشق ورزی را ترک مکن. مخلص کلام آنکه عافیت و سلامت، ظاهرا به تو ساخته است ولی حرمت عشق را چه می شود؟