آکادمی فن بیان

آموزش لحن دکلمه	مشاوره رایگان فن بیان	نقشه راه فن بیان

.

.
غزل 2 حافظ با مطلع صلاح کار کجا و من خراب کجا آغاز می شود. وزن غزل مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن می باشد. در ادامه می توانید متن کامل غزل و همچنین معنی لغات و شرح و تفسیر ابیات را مشاهده کنید. شرح و تفسیر برگرفته از کتاب شرح سودی بوسنوی بر حافظ ترجمه دکتر عصمت ستارزاده می باشد. ضمنا می توانید از فایل pdf متن، معنی و تفسیر غزل استفاده کنید.

متن غزل 2 حافظ

دکلمه غزل 2 حافظ

دکلمه غزل صلاح کار کجا و من خراب کجا با صدای استاد حسین زند

شرح و تفسیر غزل 2 حافظ

صلاح کار یا صلاح یار: در مصرع صلاح کار کجا و من خراب کجا هر دو مجاز است و صلاح یار یعنی یاری که به فکر آرایش و اصلاح خود است

خراب: سرخوش و مست

معنی بیت: ببین چه فاصله و تفاوتی بین من و یار است. یار به فکر آرایش و زینت خویش است و من مست و خراب و سرخوش از شراب عشق.

صومعه: در اصل عبادتگاه مسیحیان بوده است و بعدا مطلقا به عبادتگاه گفته شد.

خرقه سالوس: خرقه ریا

دیر :خانه ای که راهبان در آن عبادت کنند و غالباً از شهرهای بزرگ بدور است و در بیابانها و قله های کوهها برپا گردد و هر گاه در شهر بنا گردید آن را کنیسه (کلیسا) یا بیعة گویند و بعضی میان این دو فرق گذارند که کنیسه از آن یهود است و بیعة متعلق به نصاری است

مغان: جمع مغ. مغان در اصل قبیله ای از قوم ماد بودند که مقام روحانیت منحصراً به آنان تعلق داشت

ناب: خالص، صافی

معنی بیت: از هرچیز و هر جایی که در آن ظاهرنمایی و غریبکاری و دغلکاری است متنفرم. به دنبال عشق و می و مستی ناب می گردم.

رندی: منکر و لاابالی و بی قید، ایشان را از این جهت رند خوانند که ظاهر خود را در ملامت دارد و باطنش سلامت باشد. (برهان قاطع).بر گروهی گویند که بی قید و لاابالی بوده باشند و رندان ، مجردان و صافان و بی علاقگان را گویند. (آنندراج ).منکری که انکار او از امور شرعیه از زیرکی باشد نه از جهل . (غیاث اللغات ). هوشمند. باهوش . هوشیار. آنکه با تیزبینی و ذکاوت خاص مرائیان و سالوسان را چنانکه هستند شناسد نه چون مردم عامی . (یادداشت مؤلف ). در اصطلاح متصوفان و عرفا بمعنی کسی است که جمیع کثرات و تعینات وجوبی ظاهری و امکانی و صفات و اعیان را از خود دور کرده و سرافراز عالم و آدم است که مرتبت هیچ مخلوقی بمرتبت رفیع او نمی رسد.

صلاح و تقوا: در این بیت عالم رندی که جهان بی پروایی و لالبالی گری است در مقابل عالم صلاح و تقوی که جهان زهد و پرهیزگاری آمده است

سماع: شنیدن

نغمه: آواز خوش

رَباب: از آلات موسیقی شبیه تار که کاسۀ آن کوچک‌تر و در قدیم دارای دو سیم بوده و آن را با کشیدن کمانه یا آرشه می‌نواخته‌اند. نام دیگر آن تنبور است

معنی بیت: شنیدن سخنرانی ها و نصیحت های واعظان و عالم زهد و پرهیزگاری و ترس کجا و عالم رندی و بی پروایی و لابالی گری و شعر و آواز و موسیقی کجا

معنی بیت: همانطور که شمع خاموش از خورشید نور نمی گیرد، دل افسرده دشمنان هم از روی جانان کسب فیض نمی کند

کُحْل: سرمه

بینش: دیدن، بصر

آستان: درگاه

جَناب: در عربی به معنای حیات و حول خانه است

معنی بیت: چون خاک آستان شما سرمه چشم ماست، بفرمایید که از این پیشگاه کجا رویم؟

سیب زنخدان: گودی چانه یار که شعرا آن را به سیب تشبیه می کنند. زنخدان: چانه

معنی بیت: ای دل به سیب زنخدان جانان فریفته مشو که آن در سر راهت چاهی است.

بشد: رفت

یاد خوشش باد: یادش خوش باد

کرشمه: ناز و ادا

عتاب: ملامت کردن؛ سرزنش

معنی بیت: روزگار وصال رفت و تمام شد. یادش به خیر باد. آن عشوه و ناز و ادای جانان و ملامت ها و سرزنش های یار کجا رفت؟

نویسنده: دکتر زند